مقایسه تأثیر دو روش آموزشی مبتنی بر شایستگی و آموزش سنتی در یادگیری فعال مهارت های شناختی و بالینی دانشجویان پرستاری کارورز بخش icu

مقدمه: آموزش بالینی و ارزشیابی آن، از ارکان اساسی در سیستم آموزش پرستاری است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر کاربرد دو روش آموزشی مبتنی بر شایستگی و آموزش مرسوم در سطح یادگیری بالینی و شناختی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی تعداد 28 نفر از دانشجویان پرستاری کارورز بخش icu در یکی از بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در نیم سال دوم سال 90-89 انجام شد. نمونه ها به طور تمام شماری با چیدمان تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم بندی شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون برای مهارت های شناختی از طریق پرسشنامه انجام شد و پس آزمون برای مهارت های بالینی از طریق فهرست وارسی انجام گرفت، نتایج به دست آمده با استفاده روش های آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در مقایسه دو روش با یکدیگر، میانگین و انحراف معیار نمرات مهارت های بالینی به دست آمده دانشجویان گروه تجربی (آموزش مبتنی بر شایستگی) و شاهد (آموزش مرسوم) به ترتیب برابر (01/25±117) و (72/10±162) است که این میزان به طور معناداری در گروه تجربی بیشتر بود (05/0>p). هم چنین با بررسی آزمون t مستقل انجام شده بین نمرات پیش آزمون مهارت های شناختی دو گروه تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (49/0p=). اما نمرات پس آزمون مهارت های شناختی در گروه تجربی به طور معناداری بیش از گروه شاهد بود (000/0p=). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد روش آموزش مبتنی بر شایستگی، بیش از روش مرسوم، فرصت لازم برای ارتقای و بهبود یادگیری مهارت های بالینی و شناختی دانشجویان پرستاری را فراهم می نماید. لذا پیشنهاد می شود از این روش در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری جهت آموزش و ارزشیابی استفاده گردد.